Stress!!!

Ik trek het niet meer! Ik ben al vanaf januari bezig de allergie van hond Roxy op een alternatieve manier te bestrijden, maar niets helpt. De jeuk blijft, ze blijft maar krabben, 24 uur per dag. En ik kan er niet meer tegen, ik ben op. (Hoe moet dat arme beest zich dan wel niet voelen!!)
De hele dag dat gekrab, dat werkt wel zo op je zenuwen, ik heb onderhand om de dag een huilbui.
Maandag heb ik weer een (telefonische) afspraak met de homeopatische dierenarts, maar zelfs die 2 dagen houd ik niet meer vol. Ik heb Roxy dus toch maar weer Prednoral gegeven. Al vind ik het nog zo'n rotmedicijn. Want er moet echt rust in de tent komen. In ieder geval in mijn tent, want ik ga er zo zelf aan onderdoor.

Weer Het Weer

Ik hunker
ik smacht.

Ik verlang
ik wacht

op echt lente- of zomerweer!

Ik moet echt mijn best doen niet strontchagerijnig te worden van die klote koude noorderwind!

Doos

Wat ben ik toch ook een doos! Loop ik lekker rond in de 'Galerie Gang' van de Beverwijkse kunstenares Ellen van Putten, word ik ineens hartstikke verlegen tussen al die Echte Kunstenaars.... Het enige dat ik dan nog wil, is er tussenuit piepen. (Wel nádat ik eerst alle kunstwerken bekeken heb, gelukkig.)

En eenmaal op de fiets terug naar huis, bedenk ik mij dan: -Ik had gewoon dát moeten doen, dáar gaan zitten, dít moeten vragen!.- Bijna 42 jaar en nóg steeds niet helemaal over mijn verlegenheid heen gegroeid. Ach ja, cést moi, une doos. :-)

Het Weer

Héhé, eindelijk weer eens een echte lentedag. Wat was ik daar aan toe!
Even geen windkracht 'ik-blaas-je-van-je-sokken'. En 's middags zowaar een lekker zonnetje. Ik leef helemaal op. :-)

Notes - 2

't Is net als het weer
mijn Zelf verandert iedere keer.

Of is dat maar schijn en heb ik nooit
mezelf durven zijn?

(19 jan 1995)